Το κυκλαδίτικο νησί της Σερίφου είναι ένας από τους ομορφότερους προορισμούς του Αιγαίου! Χωρίς συντριπτικό αριθμό τουριστικών εγκαταστάσεων, έχει διατηρήσει την παραδοσιακή της ατμόσφαιρα και την αδάμαστη ομορφιά του φυσικού της τοπίου!

Έχοντας ένα Ακτογραμμή μήκους 81 χιλιομέτρων, η Σέριφος διαθέτει μια μεγάλη ποικιλία από παραλίες! Οργανωμένες ή απομονωμένες, αμμώδεις ή με βότσαλα, οι παραλίες του νησιού είναι ιδανικές για να χαλαρώσετε και να απολαύσετε την ιδιωτική σας ζωή μακριά από τις πολυσύχναστες κυκλαδίτικες παραλίες.
Λιβάδι και Λιβαδάκια είναι οι πιο δημοφιλείς!

Στην ελληνική μυθολογία, η Σέριφος είναι ο τόπος όπου η Δανάη και ο μικρός της γιος Περσέας ξεβράστηκαν στην ακτή, αφού ο πατέρας της, ο Ακρίσιος, ανταποκρινόμενος σε έναν χρησμό ότι ο εγγονός του θα τον σκότωνε, τους άφησε στη θάλασσα μέσα σε ένα ξύλινο σεντούκι. Όταν ο Περσέας επέστρεψε στη Σέριφο με το κεφάλι της Γοργόνας Μέδουσας, μετέτρεψε σε πέτρα τον Πολυδέκτη, τον βασιλιά της Σερίφου, και τους ακόλουθούς του ως τιμωρία για την προσπάθεια του βασιλιά να παντρευτεί τη μητέρα του με τη βία.

Στην αρχαιότητα, το νησί ήταν παροιμιώδες για την υποτιθέμενη αφωνία των βατράχων του[3].Κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής αυτοκρατορικής περιόδου, η Σέριφος ήταν τόπος εξορίας. Μετά το 1204 έγινε μια μικρή εξάρτηση των Βενετών δουκών του Αρχιπελάγους. Στα τέλη του 19ου αιώνα η Σέριφος γνώρισε μια μέτρια οικονομική άνθηση από την εκμετάλλευση των εκτεταμένων κοιτασμάτων σιδηρομεταλλεύματος του νησιού. Τα ορυχεία έκλεισαν τη δεκαετία του 1960 και η Σέριφος εξαρτάται πλέον από τον τουρισμό και τη μικρής κλίμακας γεωργία.